We’ve updated our Terms of Use to reflect our new entity name and address. You can review the changes here.
We’ve updated our Terms of Use. You can review the changes here.

Σ​ύ​ν​ο​ρ​α

by Social Waste

/
  • Streaming + Download

    Includes high-quality download in MP3, FLAC and more. Paying supporters also get unlimited streaming via the free Bandcamp app.
    Purchasable with gift card

      name your price

     

  • Record/Vinyl + Digital Album

    Next shipping after 21st of August

    Gatefold
    180 grm

    Includes unlimited streaming of Σύνορα via the free Bandcamp app, plus high-quality download in MP3, FLAC and more.
    ships out within 10 days

      €25 EUR or more 

     

1.
Που τις φτιάχνουν οι φίλοι κάτι γάτες και σκύλοι που μιλούν με τα μάτια και ξεχνούν τα κομμάτια Που ‘ναι από γειτονιές που ‘χουν στίχους μπουνιές κι έχουν το τραγουδάκι που θα γίνει χιτάκι Καλοκαίρια και κρύα αεροπλάνα και πλοία με χιονιά και λιακάδα τριγυρνούν στην Ελλάδα Που πανί με πανί θα ανεβούν στη σκηνή να μαγέψουν τα πλήθη πριν τις σβήσει η λήθη Παίξε μια μποσανόβα που ‘σαι ρε, έχουμε πρόβα κάτι θέματα βρίσκω για το νέο το δίσκο Έχεις κάνα στιχάκι; ένα λειψό ρεφρενάκι άστο θα το δουλεύω όταν δεν την παλεύω Πρωινές αναχωρήσεις να ‘σαι εκεί μην αργήσεις να κι η ταχυπαλμία πριν απ ‘τη συναυλία Ένα δυο - ένα δυο η φωνή στο ηχείο και στο πάλκο η μπάντα τότε, τώρα, για πάντα
2.
Στέκομαι εδώ και πάλι πίσω μου έρχονται κι άλλοι Σαν τα μυρμήγκια σκάψαμε ετούτο το κανάλι Σ’ αυτήν εδώ τη γούβα Μεσόγειος λακκούβα Καράβια πάνε κι έρχονται απ’ τον καιρό του Ιούδα Σύνορο λέει μυρίζει, τείχη η Ευρώπη χτίζει Μα η Μεσόγειος μας ενώνει και δε μας χωρίζει Μοσχοβολά το βράδυ, σκόρδο μαζί και λάδι Κι ένα κλωνί βασιλικό τινάζει στο σκοτάδι Αλγέρι και Σεβίγια, αλλά λιμάνια και ίδια Κι ύστερα πάλι Βηρυτό, Περαία, και Μαρσίγια Και άκου και τα νέα, το έθνος κι η σημαία Φαντασιακές κατασκευές είναι και φευγαλέα Πάντα μισούσα τα σύνορα Έτσι κι αλλιώς είναι εφήμερα Μαζί κι αυτούς που τα ορίζουν Ανθρώπους χωρίζουν Τα άντερα μου γυρίζουν Los pajaros y las flores Son de todos los colores Y Cruzan libres la tierras No tienen fronteras Ni llevan banderas Kαι πες μου τι έχει γίνει στη Δαμασκό στη Σμύρνη Στο Μέχικο Frontera Norte και στην Παλαιστίνη Για πες μου και τι μένει Ιράκ και Yεμένη Όλοι δικοί κι όλοι ξένοι σ’ αυτήν την οικουμένη Στο λέω με λίγα λογία ο πόλεμος κι η φτώχεια Κι αυτά που βλέπεις δεν είναι παρά τα πρωτοβρόχια Έχεις αφηνιάσει πετσόκοψες τα δάση Πίνεις πετρέλαιο και τρως χρυσό να σε χορτάσει Και τώρα ποιος μας πιάνει καύσωνα στο Όσλο κάνει Κι ανεμορούφουλα στην Κέρκυρα μες το λιμάνι Ξεκίνα μάζευέ τα σου λέω γάμησε τα Ακόνισες και στο λαιμό σου έβαλες τη φαλτσέτα Και τώρα άντε γεια σου μέχρι με τη σειρά να πας κι εσύ να περάσεις κείνα τα σύνορά σου Πάντα μισούσα τα σύνορα Έτσι κι αλλιώς είναι εφήμερα Μαζί κι αυτούς που τα ορίζουν Ανθρώπους χωρίζουν Τα άντερα μου γυρίζουν Los pajaros y las flores Son de todos los colores Y Cruzan libres la tierras No tienen fronteras Ni llevan banderas
3.
Corto 04:07
Η μάνα του ήτανε τσιγγάνα απ’ τη Σεβίλλη Ανδαλουσιάνα κι ο κύρης του από την άλλη ναύτης από την Κορνουάλη Δεν είχε λέει γραμμή στο χέρι χάραξε μια με το μαχαίρι το ριζικό που δεν ορίζεις του δίνεις μια και το γκρεμίζεις Συχνά χανόταν στα βιβλία στου Τόμας Μορ την Ουτοπία τον αγαπήσανε πολύ παιδιά, κορίτσια, και τρελοί Με τους φτωχούς, φτωχός κι εκείνος και με τους σκύλους κι αυτός σκύλος λένε πως χάθηκε στα ξένα ή πως επέστρεψε στην πένα Δεξί μου χέρι και πιλότο έχω το φίλο μου τον Corto συνταξιδιώτη και παρέα στα ζόρικα και στα ωραία Δεξί μου χέρι δεξί μπράτσο στο θρίαμβο και στο στραπάτσο έχω για καπετάνιο πρώτο το φίλο μου Maltese Corto Καμιά φορά με τρώει το χέρι να ‘ν’ το μελάνι ή το μαχαίρι; να μπω στη μύτη των αρχόντων στη φτέρνα που ‘λεγε ο Τζακ Λόντον στην αποικία που ‘χω μέσα μου στη Βενετία τη μαιτρέσα μου Αλλά κι εδώ σ’ αυτή την άθλια μονόπολη κάπου ανάμεσα Λυκαβητό κι Ακρόπολη κι ύστερα πάλι βραχυμνήμων - αχ το τραγούδι των σειρήνων! - για απόκρυφα μέρη του χάρτη και λύνομαι απ’ το κατάρτι πάλι σακίδιο στον ώμο τα πόδια ανοίγουνε το δρόμο στης ουτοπίας το γαμώτο πάμε ξανά, εγώ κι ο Corto Δεξί μου χέρι και πιλότο έχω το φίλο μου τον Corto συνταξιδιώτη και παρέα στα ζόρικα και στα ωραία Δεξί μου χέρι δεξί μπράτσο στο θρίαμβο και στο στραπάτσο έχω για καπετάνιο πρώτο το φίλο μου Maltese Corto
4.
Λένε 04:43
Λένε πως είμαστε ανάρχες - λένε είμαστε κουμμούνια Φήμες μας θέλουν αντιεξουσιαστές κι οι φασίστες μας θέλουν σαπούνια Λένε δεν έχουμε flow - λένε και το ξαναλένε Πως του βασανίζουν οι στίχοι μας λένε, λένε, λένε, λένε Λένε δεν κάνουμε ραπ - λένε δεν έχουμε style Λένε πως φταίει το low bap παρελθόν και τα χρόνια παλιά στη freestyle Λένε πως είμαστε μόδα - skills πως δεν έχουμε λένε Είκοσι χρόνια, κι ακόμα λένε άστους να λένε, να λένε, να λένε Λένε δεν έχουμε flow και ήρθα εδώ να τους δώσω ένα μάθημα με νοιάζει να καταλαβαίνεις τι λέω κι αν θέλεις ρίξε μου κι ανάθεμα και τώρα πάμε ανοίγει η αυλαία βάστα κι αρχίζει η παράσταση ξέρεις δε φτάνει μονάχα το flow - ούτε το style και τα skills: έχεις άρθρωση; είναι παιχνίδι κι αν θέλεις να παίξεις να βάλεις λέξεις που θα διαλέξεις Κι αν θες τους κανόνες να αλλάξεις για άλλες να ψάξεις κι αν δε βρεις να φτιάξεις είμαστε ανάποδοι κι ας τους να λένε δεν κάνουμε εμείς beef diss και-πως-τα-λένε δεν ονειρευόμαστε γούνες ούτε Ferrari, το κάνατε τσίρκο το ραπ που να πάρει και με τα κορίτσια δεν είμαστε γαμιάδες, αρκετά με τους γαμωμανάδες που έχουνε βάλει το ραπ στα σκυλάδικα, οι τηλεπερσόνες απ’ τα πρωινάδικα αυτοί με τις γούνες και τα δαχτυλίδια και τα άλλα στολίδια που μιλάνε και σκέφτονται πανομοιότυπα σύμφωνα με τα κυρίαρχα πρότυπα οι καρικατούρες σ’ αυτή τη σκηνή, τα αστεράκια, οι μαϊντανοί σ’ αυτό το βασίλειο του αρχιμαλάκα, που βλέπει ΣΚΑΙ κι εγώ ούτε για πλάκα που ψηφίζει του τάδε το γιο και την κόρη, λαός δουλικός, πρόβατα ψηφοφόροι φαντασιώνονται δάφνες και μεγαλεία, μεγάλες Ελλάδες και Μακεδονία Λένε πως είμαστε ανάρχες - λένε είμαστε κουμμούνια Φήμες μας θέλουν αντιεξουσιαστές κι οι φασίστες μας θέλουν σαπούνια Λένε δεν έχουμε flow - λένε και το ξαναλένε Πως του βασανίζουν οι στίχοι μας λένε, λένε, λένε, λένε Λένε δεν κάνουμε ραπ - λένε δεν έχουμε style Λένε πως φταίει το low bap παρελθόν και τα χρόνια παλιά στη freestyle Λένε πως είμαστε μόδα - skills πως δεν έχουμε λένε Είκοσι χρόνια, κι ακόμα λένε άστους να λένε, να λένε, να λένε Λένε δεν έχουμε samples, έντεχνο λένε ότι κάνουμε Τόσα άτομα μέσα στο βαν, άλλα τόσα όργανα, που να τους βάλουμε Λένε το στίχο μας δύσκολο πρέπει να ψάχνεις στο Wikipedia Κατά που πέφτει αυτή η πόλη, ποιος είναι αυτός, δεν είναι στα media Λένε «καλοί είναι ρε άλλα παίζουνε σε μαγαζί» Αυτοοργάνωση και πληρώνω είσοδο, μήπως δεν πάνε αυτά τα δύο μαζί; Λένε και το ξαναλένε, «αυτοί γράφουνε μόνο πολιτικά» ώπα ρε φίλε, όταν το μολύβι συναντά το χαρτί πάντα διαλέγει πλευρά Ψάχνουνε πατήματα για δήθεν ολισθήματα Πως κυνηγάμε χρήματα και τώρα δε στηρίζουμε αγώνες και κινήματα Μοιάζουν απλά κηρύγματα λογία χωρίς νοήματα Μα εμείς στα ίδια βήματα κόντρα στα συστήματα Γεμάτοι συναισθήματα, πολιτικά μηνύματα Και πάντα θα στηρίζουμε αγώνες και ελπίζουμε ιδέες να τοκίζονται Ο κόσμος για να αλλάξει γι’ αυτό θα φροντίζουμε Ανθίζουμε γεννιόμαστε και πάντα υποστηρίζουμε Τη διαφορετικότητα κι όσους την επωμίζονται Λόγια που ακούγονται σα σκύλοι που γαβγίζουνε Και απειλές που λένε όσοι δεξιά ελπίζουνε Δε μας φοβίζουνε δε μας λυγίζουνε Καλά τα λένε μα μόνο λένε Λένε πως είμαστε ανάρχες - λένε είμαστε κουμμούνια Φήμες μας θέλουν αντιεξουσιαστές κι οι φασίστες μας θέλουν σαπούνια Λένε δεν έχουμε flow - λένε και το ξαναλένε Πως του βασανίζουν οι στίχοι μας λένε, λένε, λένε, λένε Λένε δεν κάνουμε ραπ - λένε δεν έχουμε style Λένε πως φταίει το low bap παρελθόν και τα χρόνια παλιά στη freestyle Λένε πως είμαστε μόδα - skills πως δεν έχουμε λένε Είκοσι χρόνια, κι ακόμα λένε άστους να λένε, να λένε, να λένε
5.
Μέγαρα 03:13
Ρε λες μια μέρα να μας παίζουνε στα Μέγαρα; τα κυριλέ όχι μετά την Ελευσίνα και τα ρεφρέν και τα στιχάκια που αμφέβαλα να τα ραπάρει όλη η κοσμική Αθήνα Να αναλύουν την ομοιοκαταληξία μας “τι θέλει άραγε να πει ο ποιητής;” κι εκ των υστέρων να αναγνωριστεί η αξία μας σαν χρονογράφημα, που λεν, μιας εποχής; Να ’ναι ο DJ του πικάπ δεξιοτέχνης οι κουτσουκέλες μας “ποιητική αδεία”; Να ‘ναι τα beats μας δείγματα υψηλής τέχνης τα flows μας να τα διδάσκουν στα ωδεία; Μα αν ακούσεις πως μας παίζουνε στα Μέγαρα τότε να ξέρεις θα σημαίνει οτι πέθανα Κι άμα μας κάνουνε τουριστικό χιτάκι Θέλω να βγάλεις και να σκίσεις το μπλουζάκι Γι’ αυτό αν ακούσεις πως μας παίζουνε στα Μέγαρα τότε να ξέρεις θα σημαίνει οτι πέθανα Κι άμα μας κάνουνε τουριστικό χιτάκι Θέλω να βγάλεις και να σκίσεις το μπλουζάκι Ρε λες να φτάσουν τα τραγούδια μας μια μέρα να παίζονται Κυριακή βράδυ προς Δευτέρα να τα ραπάρουνε οι πότες κι οι μπερμπάντηδες να βρίσκουν μεροκάματο κι οι μουζικάντηδες; κι εκεί ανάμεσα από τις παραγγελίες σαν τους ζητάνε τα τραγούδια τα δικά μας αυτοί φλερτάροντας τις όμορφες κυρίες να πίνουνε κι ένα ποτήρι στην υγειά μας. Ρε λες να πιάσουν να μας κάνουν και ταινία μουσείο να κάνουνε του Γιώργη τ’ αργαστήρι καλοντυμένη η καλή η κοινωνία να ρίχνει με τους στίχους μας κάνα σιχτήρι Άστο σου λέω και σιχάθηκα δε θέλω ας μείνει η μνήμη σε τραγούδια εκτός πλαισίου θέλω μονάχα να μου βγάζουν το καπέλο οι φίλοι μου απ’ τα πρώτα live, του σχολείου Γι’ αυτό αν ακούσεις πως μας παίζουνε στα Μέγαρα Μάλλον να ξέρεις θα σημαίνει οτι πέθανα Κι άμα μας κάνουνε τουριστικό χιτάκι Θέλω να βγάλεις και να σκίσεις το μπλουζάκι
6.
Μας αυξήσαν το νοίκι σε αυτό το τσιφλίκι και πώς θα ξεπληρώσει την επόμενη δόση θέλουν οι τσιφλικάδες παραπάνω παράδες αίμα από τους κολίγους οι πολλοί για τους λίγους κι έχουνε παραστάτες και πιστούς επιστάτες κάτι Όλγες και Ντόρες, κάτι γιους κάτι κόρες Αντηχεί όμως ακόμα σε ετούτο το χώμα απ’ τα βάθη της τρύπας Κιλελέρ και Αντύπας Πάλι γράφω και σβήνω κάτι ίχνη αφήνω να ψάξεις μου θυμίζει η εικόνα περασμένο αιώνα περιφράξεις είναι ήδη χαμένα τα παλιά κεκτημένα είναι ήδη κομματάκια πατρίδα παίζονται στη παρτίδα στο παιχνίδι κι εσύ τρέχεις ακόμα να ψηφίσεις το κόμμα απάτη σου φορτώνει στον ώμο κληρονόμο παλιού επιστάτη πρόσωπο λέει νέο και υφάκι μοιραίο νέος αιώνας κοίτα μη σου τη φέρουν τέτοια κόλπα τα ξέρουν απατεώνας μα ως πότε κολίγοι θα μας έχουν οι λίγοι στον πάτο πώς ανέχεσαι πες μου να σε κάνουν ετούτοι κουμάντο είναι τώρα αιώνες που ‘ναι ίδιοι οι χειμώνες κι άκου πράματα μας πουλά αξιοκρατία του κολεγίου η παιδεία ψάχνουν χάπατα τα λεφτά και τα σόγια που ο πλούτος κι η φτώχεια υπάγεται ινστιτούτα σχολεία που η καλή κοινωνία αναπαράγεται κι αν αυξήσαν το νοίκι στο τσιφλίκι τα μεγάλα κεφάλια βάστα μη σας τουμπάρουν στο μυαλό σας ποντάρουν…. και το νου σας ρεμάλια Μας αυξήσαν το νοίκι σε αυτό το τσιφλίκι και πώς θα ξεπληρώσει την επόμενη δόση θέλουν οι τσιφλικάδες παραπάνω παράδες αίμα από τους κολίγους οι πολλοί για τους λίγους κι έχουνε παραστάτες και πιστούς επιστάτες κάτι Όλγες και Ντόρες, κάτι γιους κάτι κόρες Αντηχεί όμως ακόμα σε ετούτο το χώμα απ’τα βάθη της τρύπας Κιλελέρ και Αντύπας Η σειρά του χλεχλέ οικογένεια ολέ με γραβάτα χιουμοράκι πουλά και καλά μαύρη γάτα - άσπρη γάτα έχε χάρη καριόλη στα τραγούδια που δεν παραφέρομαι δε σου κάνω τη χάρη όμως ξέρεις τομάρι που αναφέρομαι στο τσιφλίκι ρωτάνε τι έχουνε και ψοφάνε τα έρμα τέρμα πια οι απάτες κι οι παλιοί επιστάτες Μπακο-τέρμα κι απαντούν οι ρουφιάνοι, όχι αυτοί με τα κράνη, όλα εντάξει άλλοι είναι πληρωμένοι κι άλλοι στεφανωμένοι, υπάρχει τάξη κι από πίσω οι άλλοι που μιλούν ρωσσικά κι αγγλικά ξέρεις τώρα τι λέω της ομάδος σου τα αφεντικά επιστάτες κι αφέντες στα γκολφ και τις ρακέτες που συχνάζουνε κάνουν μπίζνες, φλερτάρουν, κουμπαριάζουνε, συμπεθεριάζουνε βγαίνει και στην οθόνη που μας αποβλακώνει η αφέντης ποια οικογενειοκρατία; ο γιος μου έχει πτυχία, που τη βλέπεις; κι αν ουρλιάζουν τριγύρω απ’ το τσιφλίκι αυτά τα τσακάλια μην το βάλεις στα πόδια, σπάσε τους πια τα δόντια... και το νου σας ρεμάλια Μας αυξήσαν το νοίκι σε αυτό το τσιφλίκι και πώς θα ξεπληρώσει την επόμενη δόση θέλουν οι τσιφλικάδες παραπάνω παράδες αίμα από τους κολίγους οι πολλοί για τους λίγους κι έχουνε παραστάτες και πιστούς επιστάτες κάτι Όλγες και Ντόρες, κάτι γιους κάτι κόρες Αντηχεί όμως ακόμα σε ετούτο το χώμα απ’τα βάθη της τρύπας Κιλελέρ και Αντύπας
7.
Περήφανα βουνά καρτέρια και λημέρια απάτητα παλιά τώρα ανάπτυξης τα κέντρα γεννήτριες μπετό τσιμέντα και ατσάλια βαστάτε κι άλλο Άγραφα πατήσανε τη Νιάλα Πάρκα αιολικά παράγουνε το ρεύμα για χάρη εταιρειών κι εδώ είναι το θέμα φθηνά το αποκτούν πανάκριβα πουλάνε λεηλατούν τη φύση τη γη τη ξεπουλάνε Ο Άδωνης στο box πολυεθνικών πομπός η Ανάπτυξη στο top με επίκεντρο τα γκλόπς νέο καθεστώς καπιταλισμός ωμός θεριό στους πολίτες σε βιομήχανους σκυφτός Ελεύθερες κορφές κι οξιές που δε λυγάτε του άνεμου ριπές που νέφη κυβερνάτε τις λέξεις ταξιδέψετε σ’ αυτιά πολλά να μπούνε ελεύθερα βουνά ποτέ τους δε πουλιούνται Συ Βοριά που δεν κοιμάσαι ανεμογεννήτριες σπάσε Κι εσύ Λίβα από το Νότο ρίξε τις να κάνουν κρότο Να λοιπόν τα golden boys των Αθηνών στην ελεύθερη Ελλάδα των βουνών Πιο παλιά φτάνανε μέχρι την Αράχωβα τώρα όμως σουλατσάρουνε πιο άφοβα Γιατί τώρα που ‘ναι οι μπίζνες τσίμα-τσίμα τι σε κάνει ξες το πάθος για το χρήμα σαν τους γόνους από τα τζάκια αυτής της χώρας τους σαχλόμαγκες όπως ο γιος της Ντόρας Και υπόσχονται οι πλασιέ δουλειές με φούντες ΜΑΤατζήδες δικαστές για αντιφρονούντες τα κανάλια σου διαπερνούν τους τοίχους κι η αριστερά σε κυνηγάει για ψήφους Για τα φράγκα είναι στημένη η συνέργεια πράσινα είναι τα βουνά όχι η ενέργεια κι είναι η μόνη μας ελπίδα η παράνομη εσύ, ο ζέφυρος, ο λίβας, κι οι άλλοι άνεμοι Συ Βορια που δεν κοιμάσαι Ανεμογεννήτριες σπάσε Κι εσύ Λίβα από το Νότο Ρίξε τις να κάνουν κρότο
8.
Η Βαβυλώνα κι η Βαγδάτη σου δυο κουκκίδες μες στο χάρτη σου κι η παινεμένη Βηρυτός, η Καρχηδόνα, η Δαμασκός Όλες μπαχάρια μου μυρίζουν και όλο κάτι μου θυμίζουν κι όταν σαλπάρουνε τα πλοία πιάνουν λιμάνι Μασσαλία Κι είναι η Μαρία από τη Σπάρτη κι είναι ο Ορέστης απ’ το Βόλο Απ’ τη Φοινίκη η Αστάρτη κι η Βαρκελώνη του Μανόλο Είναι και η λογοτεχνία κάτι τραγούδια και βιβλία κι η ζάλη αυτή της αλκοόλης κι εκεί είναι αλλιώτικες οι πόλεις Εγώ τις πόλεις τις φαντάζομαι ανθρώπους που με κοιτούν με τις ματιές τους τις θλιμμένες και στου κορμιού τους τους πανάγιους τους τόπους ζούνε παλιές μικρές στιγμές μου αγαπημένες εγώ τις πόλεις τις φαντάζομαι συντρόφους που ξέρουνε τα μυστικά και τα κρυμμένα μου κλείνουν το μάτι και με ίδιους τους τρόπους θυμίζουν κάτι πρόσωπα αγαπημένα μου Στις αγορές και τα λιμάνια γύρω στων τρένων τους σταθμούς κει που λουφάζουνε τ’ αλάνια και τα φεγγάρια έχουν καημούς εκεί γυρεύω τους ανθρώπους σε όσους αγάπησα τους τόπους Anvers, Λίβερπουλ, Λισαβόνα κρυφά, τα βράδια οι γερανοί Σε πλοία φορτώνουν τον αιώνα Και όπου να ναι θα φανεί Περαία, Αμβούργο, Βαρκελώνη Μαζεύουν ξύλα κι αφορμές Σε μια γιορτή που τελειώνει Να κάψουνε μες τις φωτιές τον παραλογισμό του κόσμου για ένα αύριο δικό μας, φως μου. Εγώ τις πόλεις τις φαντάζομαι ανθρώπους να με κοιτούν με τις ματιές τους τις θλιμμένες και στου κορμιού τους τους πανάγιους τους τόπους ζούνε παλιές μικρές στιγμές μου αγαπημένες εγώ τις πόλεις τις φαντάζομαι συντρόφους που ξέρουνε τα μυστικά και τα κρυμμένα μου κλείνουν το μάτι και με ίδιους τους τρόπους θυμίζουν κάτι πρόσωπα αγαπημένα μου
9.
Μες στους δρόμους θα γυρνάνε αιώνια τα παιδιά με τα φαρδιά παντελόνια Σε λιμάνια σε σταθμούς και βαγόνια τα παιδιά με τα φαρδιά παντελόνια Ορκιστήκαν να μη γίνουνε πιόνια τα παιδιά με τα φαρδιά παντελόνια Στα στιχάκια τους ζητήσαν συμπόνια τα παιδιά με τα φαρδιά παντελόνια Τώρα τα λόγια μας ακούγονται στα πέρατα ίσως τρομάζουνε λιγάκι και τα τέρατα αυτά τα διάσημα που βλέπεις στις ειδήσεις αλλά και τα άλλα που ποτέ δε θα γνωρίσεις τώρα στα lives μας έρχονται τρεις γενιές και μας ακούνε τα παιδιά στις γειτονιές οι στίχοι μας είναι αγκάθι στα όνειρά τους και το χιπ χοπ μας κάνει peak στα φεστιβάλ τους τώρα του τότε οι γραφικοί γίναν ωραίοι και πάθαν πλάκα όλοι οι μανατζαραίοι τώρα γεμίζουν μαγαζιά κι ανοιχτά θέατρα κι είναι τα views σαν τα στιχάκια μας... αμέτρητα του τότε τα μικρά παιδιά γίναν μεγάλοι και τα τραγούδια μας ραπάρουν κι οι δασκάλοι και τώρα ακούγονται της τέχνης οι παρίες σ’ όλες τις σχολικές γιορτές και τις πορείες Μες στους δρόμους θα γυρνάνε αιώνια τα παιδιά με τα φαρδιά παντελόνια Σε λιμάνια σε σταθμούς και βαγόνια τα παιδιά με τα φαρδιά παντελόνια Ορκιστήκαν να μη γίνουνε πιόνια τα παιδιά με τα φαρδιά παντελόνια Στα στιχάκια τους ζητήσαν συμπόνια τα παιδιά με τα φαρδιά παντελόνια Μπλουζάκι ΧL, φαρδοπαντέλονο και σκούφο μέσα στις πόλεις τα κοιτάζανε σαν ούφο στο Σύνταγμα, στην Τσιμισκή, στα Ψηλά Αλώνια τα παιδιά με τα φαρδιά παντελόνια κι όπως οι γλύπτες τον πηλό όταν πρωτοπλάθουν διαβάσανε μήπως και μάθουνε να γράφουν κι ύστερα πάλι τι ειρωνεία, τι αντίθεση! Μπλεχτήκαν με τη δημιουργική τη σύνθεση Τώρα λοιπόν που πέρασαν είκοσι χρόνια που ‘χουν ξεβάψει τα φαρδιά τα παντελόνια που εξαντλήθηκε το χρώμα μες στο σπρέι που πια στα lives μας έρχονται κι οι φασαίοι θυμόμαστε που ορκιστήκαμε μη γίνουμε όλα αυτά που δε γουστάρουμε και φτύνουμε ξεπουλημένοι, καταδότες και ρουφιάνοι τύποι γλοιώδεις με εννιά γράμματα ….
10.
Τι ώρα να φεύγει το καράβι για τη Θάσο; κι αν ξεκινήσω σίγουρα δε θα προφτάσω πως να αντικρύσουνε τα μάτια μου τα Τέμπη θα ‘χει τελειώσει το μεγάλο σου το γλέντι Θα ‘ναι γεμάτο το τραπέζι το ραδιόφωνο θα παίζει απ’ τα τραγούδια που γουστάρεις κι ένα δικό μας να ραπάρεις θα βάλει η νύχτα τα καλά της κι η θάλασσα το άρωμά της την Αφροδίτη σκουλαρίκι και δροσεράδα απ’ τ’ αρμυρίκι θα βάλουν οι ποιητές στιχάκια κι οι φίλοι σου στα παλαμάκια κάτι μαγκιόροι καπνεργάτες θα σιγοντάρουν στις μπαλάντες θα ‘ναι και κάνας δυο μαγκίτες παλιοί αντάρτες, ΕΛΑΣιτες να συντροφεύσουν συνοδειά το δίκιο και τη λευτεριά Τι ώρα να φεύγει το καράβι για τη Θάσο; κι αν ξεκινήσω σίγουρα δε θα προφτάσω πως να αντικρύσουνε τα μάτια μου τα Τέμπη θα ‘χει τελειώσει το μεγάλο σου το γλέντι Ίσως να φταίει το πρόγραμμά μου κι η αναβλητικότητά μου ίσως κι οι ανέμοι να μου φταίνε και τα τραγούδια που μου λένε δεν τα κατάφερα ποτέ μου σύντροφε φίλε μακρινέ μου ένα ρεγάλο έστειλα μόνο κι ένα τηλέφωνο το χρόνο απόψε ουρλιάζουν στις πορείες για χάρτινες μακεδονίες εθνικισμός και καφριλίκι τα πρόβατα μαζί κι οι λύκοι με βρήκε η πρόσκληση λεβέντη στο τελευταίο σου το γλέντι και μ’ έκανε φτερό και φύλλο μα ένα τραγούδι θα στο στείλω Τι ώρα να φεύγει το καράβι για τη Θάσο; κι αν ξεκινήσω σίγουρα δε θα προφτάσω πως να αντικρύσουνε τα μάτια μου τα Τέμπη θα ‘χει τελειώσει το μεγάλο σου το γλέντι

about

Πριν από 20 χρόνια οι Social Waste ξεκίνησαν με το «… Ήταν ταξίδι» (2000), «Στη γιορτή της ουτοπίας» (2013), «Σε μια πειρατική γαλέρα» (2015). 20 χρόνια μετά, με ξεκάθαρη πλέον δική τους ταυτότητα τους αποτυπωμένη στο «Χιπ Χοπ της Μεσογείου» (2017) τα βάζουν με τα «Σύνορα» (2020) που χωρίζουν ανθρώπους και πολιτισμούς. Σύνορα κατασκευασμένα από τον άνθρωπο όχι από τη φύση.

Ο Μαρσεγιέζος λογοτέχνης Ζαν Κλοντ Ιζζό έγραφε ότι η Μεσόγειος είναι μια θάλασσα την οποία σήμερα αντιλαμβανόμαστε ως «σύνορο» μεταξύ βορείων και νοτίων -νοτιοανατολικών ακτών, ως υδάτινο τείχος που χωρίζει «πολιτισμένους» και «βαρβάρους» μέσα στο οποίο χάνονται χιλιάδες ζωές κάθε χρόνο στο όνομα της «προστασίας» του πλούσιου Βορρά από το φτωχό Νότο. Δεν ήταν όμως πάντα έτσι.

Παλιότερα το «υδάτινο τείχος» ήταν ένας «υδάτινος δρόμος επικοινωνίας» ανθρώπων και πολιτισμών, ήταν αυτό που μας ένωνε, όχι αυτό που μας χώριζε. Πράγμα που αποδεικνύει ότι έννοιες όπως «τείχος», «δρόμος επικοινωνίας» και «σύνορα» δεν είναι αυθύπαρκτες, αλλά τις κατασκευάζει ο άνθρωπος, και ως ανθρώπινες και κοινωνικές κατασκευές, είναι εφήμερες και γίνονται αντιληπτές με διαφορετικούς τρόπους από εποχή σε εποχή. Σε αυτό αναφέρεται και το ομώνυμο τραγούδι του άλμπουμ, τα Σύνορα.

Το άλμπουμ περιέχει δέκα τραγούδια, μέσα στα οποία συναντώνται ήχοι, αρώματα, και μουσικές της Μεσογείου και του κόσμου ολάκερου, και στα οποία περιπλέκονται- με το γνώριμο διακειμενικό τρόπο των Social Waste - o Jack London, o Corto Maltese, o Thomas Mor, o Bennedict Anderson, o Λίβας κι ο Βοριάς, κάτι παιδιά με φαρδιά παντελόνια, και κάτι πόλεις που θυμίζουνε ανθρώπους. Γκάιντες, λαούτα, ποντιακές λύρες, μπάσα, τύμπανα, κλαρίνα και scratches συνοδεύουν ισότιμα τις αφηγήσεις.

credits

released April 12, 2020

Φιλική συμμετοχή
DJ Booker (cuts)
Lucretia De Manchione (Drums)
Μιχαηλίδης Γιάννης (Λύρα πόντου)
Μπότσαρης Στέλιος (μπάσο)
Σκουτέρης Παναγιώτης (κλαρίνο)
Αμποβιάν Βαρτάν (ακορντεόν)
Καστρίτσης Τόλης (μπάσο)
Μπάρδης Νίκος (τρομπέτα)
Χαραλαμπόπουλος Χρίστος (στίχους)

Οι ηχογραφήσεις έγιναν στο GroundZero Sound & Designs από τον Los Angelos (DJ Stigma), τα Drums στο στούντιο Clepsydra από τον Misdeal και τα cuts στο Breathe Studio από τον DJ Booker
H μίξη και το master έγιναν από τον Los Angelos (DJ Stigma) στο GroundZero Sound & Designs
Το artwork και η επιμέλεια των γραφικών έγινε από τον Γιάννη Οικονομάκη

license

all rights reserved

tags

about

Social Waste Greece

Social Waste were founded in 1999. Seventeen-year-old students back then. After years in the scene, numerous songs and lives all around Greece, in 2004 they left Freestyle Productions. Due to studies, work and unemployment, as well as other personal encounters, Social Waste left the Greek hip hop scene, and remained in silence until…today.Because in these times, no one should stay silent. ... more

contact / help

Contact Social Waste

Streaming and
Download help

Report this album or account

If you like Social Waste, you may also like: